اجتهاد پویااجتهاد پویا به اجتهاد معطوفِ به حل مشکلات جامعه و نظام بر اساس توجه به شرایط مکان و زمان اطلاق می‌شود و در اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفاجتهاد پویا، اجتهادی است که ضمن رعایت اصول و ضوابط شکلی اجتهاد، در آن، به شرایط مکان و زمان و سایر مسائلی که در استنباط صحیح حکم، دخالت دارد، نیز توجه گردیده است؛ به عبارت دیگر، به کارگیری اجتهاد در منابع اصیل و معتبر شرعی، بعد از بررسی ابعاد و ویژگی‌های مختلف موضوعات و سنجیدن ابعاد قضایا برای استنباط احکام شرعی را اجتهاد پویا گویند. در اجتهاد پویا، مجتهد از رخدادهای جامعه خود آگاهی کامل داشته و از آن‌ها تحلیل صحیح دارد و اجتهاد او ناظر به حل مشکلات مردم و مسئولان جامعه است، و حکم هر واقعه‌ای را در زمان مناسب آن استنباط می‌نماید. در اجتهاد پویا، شناخت موضوعات جدید، بسیار مؤثر و توجه به مشکلات و نیازهای جامعه و کوشش برای حل آن‌ها اساسی است؛ هم چنین توجه به شرایط جهانی و منطقه‌ای نیز لازم است. لازم به ذکر است که پویایی، در ذات اجتهادی است که شیعه پرچم دار آن می‌باشد، و علما و فقهای بزرگ شیعه ، همواره اجتهادشان پویا بوده است. [۱]
ادوار اجتهاد،جناتی، محمد ابراهیم، ص۴۷۹.
[۲]
منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی)، جناتی، محمد ابراهیم،ص۱۸.
۲ - عناوین مرتبطاجتهاد جامد . ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی،ص۷۱، برگرفته از مقاله «اجتهاد پویا». رده‌های این صفحه : اجتهاد(عام)
|